Lista wszystkich opisanych haseł krzyżówkowych pasujących do opisu POŁUDNIOWOAMERYKAŃSKI PTAK Z RODZINY DROZDÓW leśny ptak z rodziny drozdów: 30: ramię ujściowe Wisły, prawe ptak z rzędu siewek: 20: górna płyta altówki: 22: jednostka prędkości stosowana w ptak leśny z rodziny trogonów: PASZKOT: ptak leśny z rodziny drozdów: pierwiosnek: ptak leśny z rodziny pokrzewkowatych: mysikrólik: ptak leśny z rzędu wróblowych: paszkot: ptak leśny podobny do drozda: dziwaczek: niewielki ptak leśny żyjący grupowo: ŚWISTUNKA: ptak leśny z rodziny pokrzewek: czyżyk: drobny ptak wróblowaty cash. (zoologia leśna, ptaki), (łac. Turdus naumanni, ang. Naumann's Thrush) ptak z rodziny Turdidae (drozdy), rzędu Passeriformes (wróblowe). Do niedawna łączony w jeden gatunek z drozdem rdzawoskrzydłym. Długość ciała 21-24 cm, masa ciała 50-106 g. We wszystkich szatach wyróżnia się rdzawo plamkowanym spodem ciała z rozbielonym środkiem brzucha oraz rdzawobrązowym ogonem. Wierzch ciała szarobrązowy. Brew rudawa. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. Zamieszkuje syberyjską tajgę. Do Polski zalatuje sporadycznie. Pożywienie: owady, dżdżownice, jagody. Gatunek objęty ochroną ścisłą. ŹRÓDŁO (AUTOR) Dariusz Graszka - Petrykowski Publikacje powiązane tematycznie Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa. Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław Zdjęcia Rysunki Tabele Mapy Filmy Pliki Rudzik to gatunek niewielkiego ptaka z rodziny muchołówkowatych. Wcześniej zaliczany do gatunku drozdów. Występowanie Rudzik zamieszkuje praktycznie całą Europę, znaczną część Azji Mniejszej i część Syberii. W Algierii można wyróżnić izolowaną populację lęgową. Rudzik nie pojawia się w częściach Europy, które charakteryzują się dość niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi, z tego powodu nie występuje choćby na północy Skandynawii. Rudzik jest ptakiem wędrownym – osobniki przemieszczają się w okresie jesiennym, w południowe, cieplejsze części świata. Ptak oczywiście występuje również w naszym kraju. Ciekawostką jest fakt pozostawiania części ptaków na terenach lęgowych. W naszym kraju, w okresie zimowym, pojawiają się także parki z południowych rejonów Skandynawii. Swoje gniazda rudzik najczęściej zakłada na ziemi, w wyjątkowych okolicznościach wyżej. Może również korzystać z budek lęgowych. Zakładając gniazdo, starannie je ukrywa. Samo gniazdo skonstruowane jest z gnijących liści, mchu, korzonków i sierści. Wygląd Rudzik jest ptakiem o dość charakterystycznym wyglądzie. Wymiary ptaka są stosunkowo niewielkie – długość ciała to około 14 cm, rozpiętość skrzydeł, to 22 cm. Rudzik jest ptakiem dość niewielkim, ptakiem, ze stosunkowo cienkim i długim ogonem. Pomiędzy samcem i samicą, nie ma specjalnych różnic w ubarwieniu. Spód ciała ptaka jest dość blady, górna część nieco ciemniejsza. Najbardziej charakterystycznym elementem, jest pomarańczowa pierś ptaka. Z czasem jednak kolor traci na wyrazistości. Pożywienie Rudzik jest ptakiem, który przede wszystkim odżywia się pokarmem pochodzenia zwierzęcego. Niezmiernie chętnie zjada owady i larwy owadów, nierzadko również bezkręgowce z dżdżownicami i ślimakami włącznie. W okresie jesiennym, dietę wzbogaca o pokarm pochodzenia roślinnego. Niekiedy korzysta również z pokarmu wystawionego w karmnikach. Lęgi Samica wyprowadza dwa lęgi w roku, pierwszy na początku kwietnia, drugi w czerwcu. W przypadku, gdy któryś z lęgów zostanie utracony, zdarza się, że w lipcu lub sierpniu samica wyprowadza lęg kolejny. Na terenie Polski rudzik ten jest objęty ochroną gatunkową. W innych rejonach świata nie zawsze tak jest. Rodzaj: Turdus - drozdy drozd obrożny droździk drozd śpiewak, śpiewak paszkot kwiczoł kos głosy innych drozdów Drozdy, to grupa niedużych i średnich ptaków o smukłej budowie ciała, prowadzących zasadniczo nadrzewny tryb życia, ale często żerujących na ziemi, wśród ściółki leśnej. Odżywiają się owadami i innymi bezkręgowcami oraz owocami i jagodami. Należą do ptaków o donośnym i melodyjnym głosie. Gniazdują wśród gałęzi drzew i krzewów. Są ptakami sezonowo wędrującymi. W Polsce występuje 11 gatunków drozdów, z czego dwa są ptakami łownymi z okresem ochronnym a 9 prawnie chronionych. Drozd obrożny - Turdus torquatus Drozd obrożny jest ptakiem z rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). Wśród tej grupy ptaków wyróżnia się 3 podgatunki. W Polsce występuje podgatunek Turdus torquatus alpestris zasiedlający południową i centralną Europę. Drozdy te zamieszkują górskie lasy i kosodrzewinę. Ptaki te są wędrowne, częściowo wędrowne lub osiadłe. Populacje wędrowne zimują w południowej Europie i w północno-zachodniej Afryce. Drozd obrożny jest podobny do kosa. Samiec ma upierzenie ciemne z dużą białą tarczą na piersi w kształcie półksiężyca, samica jest czarnobrązowa z mniej wyraźną tarczą,a młode mają jedynie małą, białą plamkę tuż pod dziobem. Jaśniejsze brzegi piór tych ptaków układają się w liczne "łuski". Drozd obrożny osiąga średnio: długość ciała ok. 23-24 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 38-42 cm i ciężar ok. 110 g. Odżywia się owadami, dżdżownicami i innymi bezkręgowcami, jesienią zjada jagody. Gniazdo drozd obrożny zakłada na małym świerku lub jodle na wysokości 1-3 m. Buduje je z gałązek, suchych traw i liści, wylepia od środka próchnicą zmieszaną z błotem i grubo wyściela miękką suchą trawą. Sezon lęgowy u tych drozdów trwa przez maj i czerwiec. w ciągu dwóch miesięcy ptaki wyprowadzają 1 lub 2 lęgi. W jednym lęgu samica składa 4-5 bladoniebieskich jaj z małymi plamkami koloru czerwonobrązowego, czerwonofioletowego lub fioletowoszarego, które sama wysiaduje przez 12-14 dni. Młode (gniazdowniki) uzyskują samodzielność po dwóch tygodniach. W Polsce drozd obrożny jest licznym ptakiem lęgowym w Karpatach i nielicznym w Sudetach. Gnieździ się też bardzo nielicznie na Mazurach. Przylatuje do nas w marcu-kwietniu, a odlatuje we wrześniu-listopadzie. Drozd obrożny jest ptakiem chronionym. głosy posłuchajtyp plikurozmiar drozd obrożnymp347 kb drozd obrożny - dłuższy występmp3207 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Droździk - Turdus iliacus Droździk (drozd rdzawoboczny) jest małym ptakiem z rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). Wśród droździków wyróżnia się 2 podgatunki: Turdus iliacus iliacus - występujący w północnej Eurazji i Turdus iliacus coburni - występujący na Islandii i na wyspach wulkanicznych na północnym Atlantyku między Islandią a Shetlandami. Droździki są wędrowne lub częściowo wędrowne. Populacje zamieszkujące Islandię i wyspy na północnym Atlantyku przenoszą się na zimę do Szkocji, Irlandii, Francji i na Półwysep Iberyjski. Populacje Euroazjatyckie zimują w Europie zachodniej oraz wokół morza Czarnego i Kaspijskiego. Droździki bytują zwykle na obrzeżach lasów liściastych i mieszanych. Droździk jest najmniejszym drozdem występującym w Polsce. Osiąga średnio: długość ciała ok. 21 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 33-35 cm i wagę ok. 60 g. Droździki mają jasne brwi i wąsy oraz rdzawe boki ciała i pokrywy podskrzydłowe. Odżywiają się różnymi bezkręgowcami, a jesienią i zimą zjadają również jagody i owoce (np. głogu). Pożywienia szukają na ziemi - biegając i skacząc przepatrują glebę. Zbierają również owady z drzew i krzaków. Gniazdo droździk zakłada przy pniu lub na bocznych gałęziach młodych drzew (na wysokości 1,5-3 m) lub w krzewach. Gniazdo jest czarkowatą konstrukcją uplecioną z gałązek, trawy i mchu, od środka wyklejoną błotem zmieszanym z materiałem roślinnym i wyścieloną trawą i liśćmi. Wiosną samica składa 4-6 jaj o tle bladoniebieskim lub zielonkawoniebieskim z niewyraźnymi czerwono-brązowymi plamkami. Jaja wysiaduje sama przez 12-13 dni. Młode (gniazdowniki) muszą przez jakiś czas pozostawać w gnieździe, gdzie są karmione przez rodziców. Droździki w sezonie lęgowym (w Polsce maj-czerwiec) wyprowadzają 2 lęgi. najliczniej droździki gniazdują w Skandynawii i północnej Rosji. W Polsce gniazdują nielicznie. Ptaki te rzadko zimują w naszym kraju. Przylatują do nas w marcu-kwietniu, a odlatują we wrześniu-listopadzie. Droździki wędrują w dużych grupach i jak większość drozdów lecą głównie nocą, zatrzymując się w lasach, na polach lub łąkach. Droździki są pod ochroną. Posłuchaj moich własnych nagrań droździka. głosy posłuchajtyp plikurozmiar droździk - nawoływaniewav22 kb droździk - śpiewmp3139 kb nieco inny śpiew droździkamp3144 kb droździk - jeszcze inny przykład śpiewump3166 kb śpiew droździka - długi przykładmp3118 kb okrzyki droździkamp330 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Drozd śpiewak - Turdus philomelos Drozd śpiewak (śpiewak) (Turdus philomelos syn. Turdus ericetorum) jest średnim ptakiem wędrownym z rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). Wśród śpiewaków wyróżnia się kilka podgatunków. Drozdy te występują w Europie i w azji. Zasiedlają gęste lasy, raczej szpilkowe i mieszane niż liściaste. Coraz częściej spotyka się je w starych parkach i ogrodach. Drozd śpiewak w sto lat po kosie zaczął kolonizować miasta. Jednak rzadziej niż kos zbliża się do ludzkich siedzib. Śpiewak zimuje już na wybrzeżach belgijskich i holenderskich oraz na Wyspach Brytyjskich, głównie jednak w rejonie Morza śródziemnego. Śpiewak jest wielkości szpaka. U tych ptaków nie występuje dymorfizm płciowy. Drozdy śpiewaki mają wierzch ciała brunatnooliwkowy, boki i pierś rdzawopłowe z podłużnymi, ciemnymi plamami. Kolor boków i piersi płynnie przechodzi w biel brzucha i podogonia. Ptaki te osiągają średnio: długość ciała ok. 22-23 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 33-36 cm i wagę ok. 60-70 g. Śpiewaki żywią się owadami i innymi bezkręgowcami. Późnym latem i jesienią jedzą również jagody i owoce. Pożywienia śpiewak poszukuje na ziemi w sposób podobny do kosa. Charakterystyczne są tzw. "kuźnie" śpiewaka , gdzie rozbija on muszle ślimaków. Ptak ujmuje w tym celu ślimaka w dziób i machając głową na boki uderza nim o jakąś twardą powierzchnię, np. o kamień, służącą mu jako kowadło. Gniazdo śpiewaka znajduje się na drzewie lub krzewie, czasem na ziemi wśród gęstej roślinności. Gniazdo jest koszyczkiem splecionym z gałązek, trawy i mchu, od środka wyklejonym mieszaniną błota, próchna, liści i śliny. Wylepa gniazda jest tak gładka, że przypomina tekturę. Gniazdo nie ma wyściółki. W sezonie lęgowym (kwiecień-czerwiec) ptaki wyprowadzają 2 lęgi. W jednym lęgu samica składa 3-5 wysmukłych, bladoniebieskich jaj z czerwonymi, brązowymi lub czarnymi plamkami, które sama wysiaduje przez 12-14 dni. Młode (gniazdowniki) opuszczają gniazdo po ok. 2 tygodniach. W Polsce drozd śpiewak jest ptakiem lęgowym. Przylatuje do nas w marcu-kwietniu, a odlatuje we wrześniu-październiku. Jest objęty ochroną. posłuchaj moich własnych nagrań śpiewaków głosy posłuchajtyp plikurozmiar drozd śpiewak - nawoływanie1wav57 kb drozd śpiewak - nawoływanie2mp368 kb drozd śpiewak - nawoływanie3mp349 kb drozd śpiewak - śpiewmp3171 kb drozd śpiewak - inna pieśńmp3225 kb drozd śpiewak z piecuszkiem173 kb drozd śpiewak z innymi ptakamimp3216 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Paszkot - Turdus viscivorus PASZKOT należy do rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). W grupie tych ptaków wyróżnia się 3 podgatunki. Paszkoty występują w borach i lasach mieszanych Europy, zachodniej Syberii i północno-zachodniej Afryki. Populacje wysunięte najbardziej na północ są wędrowne, inne są częściowo wędrowne lub osiadłe. Wierzch ciała paszkota jest brunatny, spód jasny w czarne plamki. Pokrywy podskrzydłowe są białe, a między okiem a nasadą dzioba oraz wokół oczu piórka są jaśniejsze. Paszkot osiąga średnio: długość ciała ok. 27 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 42-47 cm i wagę ok. 110 g. Paszkot żywi się bezkręgowcami, których szuka na ziemi, na drzewach i krzakach. Jesienią i zimą zjada również owoce i jagody (np. jemioły). Gniazdo paszkot zakłada na grubej gałęzi przy pniu drzewa lub w rozwidleniu poziomej gałęzi. Gniazdo jest czarkowatą konstrukcją z luźno splecionych patyków, korzonków, traw i mchu,od środka wyklejoną mieszaniną błota i materiału roślinnego i grubo wysłaną miękką trawą (niekiedy z przymieszką igliwia). Wiosną (w Polsce kwiecień-czerwiec) paszkoty wyprowadzają 2 lęgi. W jednym lęgu samica składa 3-5 bladoniebieskich, zielononiebieskich lub żółtawych jaj z czerwono-brązowymi plamkami, które sama wysiaduje przez 12-15 dni. Pisklęta są gniazdownikami, więc jeszcze przez jakiś czas muszą pozostawać w gnieździe pod opieką rodziców. W polsce paszkoty są ptakami lęgowymi i zimującymi. Przeloty paszkotów przez nasz kraj mają miejsce wiosną w marcu-kwietniu i jesienią we wrześniu-listopadzie. Paszkoty należą w Polsce do ptaków łownych. posłuchaj moich własnych nagrań paszkota głosy posłuchajtyp plikurozmiar paszkot - nawoływaniemp322 kb paszkot - śpiewwav78 kb paszkot - śpiew i szczebiotmp3157 kb paszkot - śpiew i nawoływaniemp3140 kb paszkot i świstunka leśnamp3205 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Kwiczoł - Turdus pilaris Kwiczoł należy do rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). Występuje w Eurazji. Żyje na obrzeżach lasów, w zadrzewieniach, w dolinach rzecznych; coraz częściej można go spotkać w sadach i parkach. Kwiczoły rozszerzyły swój zasięg na Europę środkową dopiero pod koniec XIX wieku - pierwotnie były ptakami północy. Kwiczoły zimę spędzają w miejscu występowania lub przemieszczają się niezbyt daleko w południowe, cieplejsze rejony - do Europy środkowej, zachodniej lub południowej. Rzadko lecą do północnej Afryki, na wyspy Kanaryjskie i nad Zatokę Perską. Kwiczoł jest wielkości kosa. Osiąga średnio długość ciała ok. 25-26 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 39-42 cm i wagę ok. 100 g. Kwiczoł jest najbardziej kolorowy spośród drozdów występujących w Polsce. Ma niebieskopopielatą głowę, wierzch ciała i skrzydła brązowe, ogon prawie czarny, kuper szary, spód ciała jasny z ciemnymi centkami, pierś złotobrązowa z czarnymi plamkami i białe pokrywy podskrzydłowe. Kwiczoły są ptakami towarzyskimi i hałaśliwymi. Zimą łączą się w stadka. Odżywiają się bezkręgowcami, jesienią i zimą zjadają również jagody (np. jałowca) i owoce (np. jabłka). Do rozłupywania skorupek ślimaków służy mu mocny dziób. Kwiczoł zakłada gniazdo na gałęzi przy pniu drzewa lub na jednej z bocznych gałęzi; wyjątkowo na ziemi lub w szczelinie między kamieniami. Gniazdo jest czarkowatą konstrukcją uplecioną z gałązek, trawy i korzonków, od środka wyklejoną błotem, grubo wysłaną miękką trawą i piórami. Kwiczoły gniazdują w koloniach (do 30 par), często na jednym drzewie. Kwiczoły zaciekle bronią swoich gniazd. Kiedy zbliża się drapieżnik, cała kolonia nadlatuje i obrzuca napastnika odchodami. Dla ptaków (amatorów jaj i piskląt: wrony, sroki, sójki, myszołowy i in.) taki nalot grozi śmiercią, ponieważ odchody sklejają pióra uniemożliwiając latanie. Sezon lęgowy kwiczołów w Polsce trwa od kwietnia do czerwca. W tym czasie ptaki wyprowadzają 1-2 lęgi. W jednym lęgu samica składa 5-6 bladoniebieskich jaj z czerwonobrązowymi plamkami, które sama wysiaduje przez 10-13 dni. Po ok. dwóch tygodniach pisklęta (gniazdowniki) opuszczają gniazdo. W Polsce kwiczoły są licznymi ptakami lęgowymi i zimującymi głównie na wschodzie kraju. Przelot wiosenny kwiczołów przez polskę ma miejsce w marcu-kwietniu, a jesienny - we wrześniu-listopadzie. Kwiczoł jest ptakiem łownym. posłuchaj moich własnych nagrań kwiczołów głosy posłuchajtyp plikurozmiar kwiczoł - głosy wabiącemp3114 kb kwiczoł na tle innych ptakówmp347 kb kwiczoł - głosy wabiące i śpiewmp3184 kb kwiczoł - śpiewmp3100 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Kos - Turdus merula Kos jest średnim, częściowo wędrownym ptakiem z rodziny drozdowatych (Turdidae), rzędu wróblowych (Passeriformes). Wśród kosów wyróżnia się kilkanaście podgatunków. Kosy występują w Europie, Azji, północno-zachodniej Afryce, a nawet zostały introdukowane w Australii, na Nowej Zelandii i okolicznych wyspach. Polskie ptaki (poza populacjami miejskimi) zimują na południu Europy. Populacje miejskie, prowadzące osiadły tryb życia, pozostają na zimę w kraju. Kosy, pierwotnie bytujące wyłącznie w gęstych lasachliściastych, często nad brzegami rzek i jezior, obecnie są pospolitymi ptakami w parkach, ogrodach, a nawet w centrach wielkich miast. Kos jest nieco większy od szpaka. Osiąga średnio: długość ciała ok. 24-27 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 34-40 cm i wagę ok. 75-110 g. Samiec jest czarny, wiosną z żółtopomarańczowym dziobem. Samica jest oliwkowobrązowa z niewyraźnymi plamkami na spodzie i rozjaśnieniem na podgardlu oraz brązowawym dziobem. Kosy odżywiają się owadami i innymi bezkręgowcami zbieranymi na ziemi, a późnym latem i jesienią zjadają również jagody i owoce. Kos szukający ofiar na ziemi porusza się krótkimi skokami, przystając co chwilę, aby się rozejrzeć bądź wypatrzyć zdobycz. Wśród głosów wydawanych przez kosa są takie, które alarmują o drapieżnikach naziemnych i takie, które ostrzegają przed napastnikami z powietrza. W pieśni godowej kosa mogą znaleźć się zasłyszane w okolicy dźwięki (np. dzwonki telefonów komórkowych). U kosów żyjących w miastach czasami występuje częściowy lub całkowity albinizm (brak pigmentu na całym ciele). W normalnych warunkach takie osobniki byłyby szybko wyeliminowane przez drapieżniki, ale w miastach mogą się swobodnie rozmnażać, ponieważ tam jest mniej naturalnych wrogów. Kos zakłada gniazdo zwykle na drzewie, na wysokości 2-3 m, a także w gęstych krzewach i żywopłotach, rzadko na ziemi. W miastach gnieździ się również w załomach murów i innych miejscach przypominających półdziuple. Gniazdo, czarkowata konstrukcja, zbudowane jest z gałązek, suchych liści i źdźbeł trawy, wyklejone od środka mieszaniną próchnicy i błota i wyścielone miękką, suchą trawą. Sezon lęgowy u kosów trwa od kwietnia do lipca. W tym czasie ptaki mogą wyprowadzić do trzech lęgów. W jednym lęgu samica składa 3-5 bladozielonych, rdzawo nakrapianych, wysmukłych jaj, które sama wysiaduje przez 12-14 dni. Młode (gniazdowniki) opuszczają gniazdo po ok. dwóch tygodniach. W polsce kos należy do pospolitych ptaków lęgowych i zimujących. Przelot wiosenny przez nasz kraj trwa przez marzec i kwiecień, a jesienny - przez październik i listopad. Kosy są pod ochroną. posłuchaj moich własnych nagrań kosów głosy posłuchajtyp plikurozmiar kos - nawoływanie1wav5 kb kos - nawoływanie2mp374 kb kos - głos alarmowywav27 kb kos - śpiewmp3193 kb kos - śpiew i nawoływaniemp3256 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate głosy innych drozdów posłuchajtyp plikurozmiar drozd rdzawy - Turdus naumanni ptak występujący w północnej Azji, do Polski regularnie zalatujewav56 kb drozd oliwkowy - Turdus obscurus występuje w tajdze północno-wschodniej Azji; do Polski regularnie zalatujemp312 kb drozd ciemny (syberyjski) - Geokichla sibirica - żyje na Syberii; do Polski regularnie zalatujemp338 kb drozd ciemnymp343 kb drozd pstry - Zoothera dauma żyje w Azji; do Polski regularnie zalatujemp317 kb drozd pstrymp348 kb drozd wędrowny - Turdus migratorius ptak do Polski zalatującyau160 kb drozd wędrowny - nawoływaniemp323 kb drozd wędrowny - inne nawoływaniewav24 kb drozdy wędrownemp326 kb drozd wędrowny - śpiew i nawoływaniewav53 kb drozdek okularowy - Catharus ustulatus ptak dotychczas w Polsce nieobserwowany mp3215 kb drozdek okularowy - nawoływaniewav19 kb drozdek szarolicy - Catharus minimus ptak dotychczas w Polsce nieobserwowanywav7 kb rodziny i gatunki alfabetyczny spis ptaków drozdowate Ptaki niewróblowe Strona główna

leśny ptak z rodziny drozdów